Carpe Diem...

Beware of the crazy techie...

Eigum við eitthvað að ræða það hvað var gaman að skjóta leirdúfur í gær? Það var svo gaman að ég talaði við pabba í dag til að kanna möguleikann á að fara með honum á skytterí. Ég reyndar hélt að hann ætti bæði haglabyssu og riffil í lagi, en það er víst bara riffillinn sem er í lagi. Haglarinn er víst orðinn antik og eitthvað bilaður. En þá er spurning hvort maður fái ekki bara að æfa sig með riffilinn... :p

Það voru ýmsar skemmtilegar umræður í gangi í gær á tækniborðsdjamminu, meðal annars kom enn og aftur upp umræðan um neyslusamfélagið. Við vinkonurnar erum búnar að taka þá ákvörðun að gera okkar besta til að sniðganga stórar keðjur. Það er erfitt og hreinlega ekki alltaf hægt, en við gerum okkar besta. Það eru allt of margir sem eru til í að láta allt yfir sig ganga. Það eru kannski ekki stórir hlutir sem ein manneskja getur gert, en því fleiri sem ákveða með sjálfum sér að leggja sitt af mörkum, hvort sem það er með því að sniðganga ákveðnar vörur, ákveðin fyrirtæki eða taka þátt í mótmælum, því meiri áhrif hefur það. Ég á erfitt með að skilja fólk sem er alveg sama. Skil ekki hvernig nokkurri manneskju getur verið sama og leyft risunum að vaða yfir sig á skítugum skónum.

Jæja, siðferðispistli dagsins lokið hehehe.

Fékk loksins einn dag í slökun. Ætlaði að nota hann til að fara í Hveró en þar sem það var svo vond spáin fyrir kvöldið, þá hætti ég við og fór í mat til ömmu í staðinn. Á morgun hefst svo geðveikin enn á ný þannig að ekki láta ykkur bregða þó það verði ekki annað blogg alveg strax ;o)

Luv, Helga.